Ha, ha. Wat een grap! Ik probeer wel eens de woorden: "Ik ben oké, jij bent oké". Maar om één of andere reden ben ik veel milder naar anderen, dan naar mezelf. Ik heb een mega-innerlijke criticus om eng van te worden. Gelukkig heb ik ook veel andere persoonsdelen, die maken het weer een beetje goed. Maar wat is dat toch? Waarom zoveel innerlijk gedoe?
Vind je net als ik dat er altijd wel iets wat beter kan of tenminste anders kan? Vind je dit meer een irritante karaktereigenschap, dan een helpende? Bemerk je jouw eigen valkuil?
Als je in een situatie zit waarbij je weer eens loopt te mopperen op jezelf. Denk dan eens dit:
- Ik ben dan wel niet perfect, maar ik doe wel mijn best en dat is oké.
- Ik wil groeien, dus leren. Fouten maken hoort daarbij. Zonder fouten geen groeicurve.
- Niemand is perfect. Het is een verzinsel van de eigen geest dat dit wel mogelijk is.
Ik wens je veel fouten toe ;-)
Liefs, Marjolein
P.s.: Wat zou je willen veranderen aan jouw eigen moppermodus? Begin daar vandaag nog mee.