Belevingsgericht omgaan met mensen met dementie in een gedicht. Bron: Boek 'de activiteitengids' van Monika Eberhart.

Wanneer

Wanneer ik ga dwalen,

laat me dan gaan.

Dwing me niet te zitten,

laat me lopen, laat me staan.

Wanneer ik vraag om mam,

zeg me niet dat ze dood is.

Houd me vast, reik me de hand

en vraag me naar haar naam.

Wanneer ik boos ben,

wil ik geen dipiperon of haldol.

Luister naar me, hoor mijn stem en 

neem de tijd, doe me eens een lol.

Wanneer ik niet meer eten wil,

is dat niet omdat ik geen honger heb.

Ik ben vergeten hoe het moet,

help me herinneren, laat zien hoe jij dat doet.

Wanneer ik niet wil dat je mij helpt,

met wassen en kleden

is dat niet omdat ik vies wil zijn

maar omdat ik je aanbod ben vergeten.

Wanneer jij steeds herhaalt wat je gaat doen,

me waarschuwt wat er gaat gebeuren

zonder over mijn weerstand te zeuren,

krijg je straks misschien wel een zoen!

Wanneer jij je inleeft in mij,

met geduld uitzoekt wat ik bedoel.

Wie weet kom je er dan achter,

hoe ik me voel.

Ik heb een ziekte zoals je weet,

Alzheimer schijnt die te heten.

Nu weet ik dat nog,

morgen ben ik het alweer vergeten.